Waar je vroeger met geluk de keuze had tussen naturel en paprikachips kun je nu in een willekeurige supermarkt kiezen uit een gangpad vol verschillende soorten chips. Van de helft wist je niet dat ze bestonden. Van een kwart zal je het nooit weten. En om echt te weten of het je smaak is zal je er eerst van moeten proeven.
Zo is het ook met de toekomstperspectieven van jongeren. Vroeger trouwde je jong, had je een overzichtelijke loopbaan en hield je je aan de sociale en kerkelijke regels. Met de ontkerkelijking en sociale mobiliteit werd het steeds meer mogelijk om te doen wat je zelf wilde. Trouwen hoeft tegenwoordig niet meer, de veelzijdigheid aan beroepen groeit met de tijd (en als je iets wilt worden dat niet bij een bestaand beroep past, creëer je gewoon een nieuw beroep) en er zijn steeds minder sociale restricties.
ALLEEN MAAR GELUKKIG WORDEN
Jongeren van nu worden opgevoed met het idee dat je alles kunt bereiken zolang je het maar probeert. Ouders stimuleren hun kinderen om te doen wat ze leuk vinden en hun passie te ontdekken. Het enige wat jongeren hoeven te doen is gelukkig worden. Maar hoe doe je dat? Gelukkig worden in een tijd met eindeloze kansen en mogelijkheden. In een tijd waarin de chips-schappen vol liggen.
Je kunt zoveel dingen en ervaringen aanpakken, maar je hebt maar tijd voor een aantal dingen. Door dit gebrek aan tijd is het lastig om te zien wat er precies bij je past en welk chipje het lekkerst smaakt. Niet alleen op dit moment, maar ook in de toekomst.
EIGEN VERANTWOORDLIJKHEID
Als jongere ben je tegenwoordig zelf verantwoordelijk voor je keuzes. In de afgelopen decennia veranderde bevelshuishoudens massaal in onderhandelingshuishoudens. Ouders willen een gelijkwaardige relatie met hun kinderen waardoor jongeren vaak veel eerder dan vroeger zelf mogen beslissen over wat ze dragen, hoe laat ze thuis zijn en met welke chips ze op de bank hangen. Maar ook ‘levensbepalende’ keuzes moeten ze steeds eerder maken, terwijl ze vaak nog niet in staat zijn lange termijn consequenties te overzien. Met een profielkeuze op de middelbare school, een Bindend Studie Advies op en het omzetten van de studiefinanciering naar een lening komt er een grotere druk te liggen op in één keer de juiste keuze maken die voor, zo heeft de jongeren het gevoel, de rest van je leven bij je past. Bij elke keuze die je maakt worden de volgende keuzes beperkter. Als je voor het één kiest sluit je tien, twintig, honderd anderen dingen uit.
En als je faalt is het dus je eigen schuld. Je had immers alle mogelijkheden en alle kansen om gelukkig te worden.
VOLWASSENHEID
In de media is veel aandacht voor de jongeren die het goed doen. Jongeren die de volwassen wereld al op jonge leeftijd aan lijken te kunnen en zonder onzekerheid de juiste keuzes lijken te maken. Jongeren krijgen de ‘volwassen’stempel steeds eerder toebedeeld. Ze wekken de indruk minder naïef te zijn en vormen een ogenschijnlijke zelfverzekerde generatie die te weten wat er in de wereld te koop is. Maar we vergeten nog weleens dat hoewel jongeren zo volwassen lijken ze dit nog niet zijn. Ze zitten juist in een ontzettend beangstigende periode waarin een hele hoop op zijn kop wordt gezet.
De jongeren beginnen vanaf een jaar of 12 aan hun ontdekkingstocht naar hun volwassen ik terwijl hun lichaam de ene na de andere groeispurt maakt, de hormonen op alle fronten veranderingen in gang zetten en de hersenen sterk in ontwikkeling zijn. Ze hebben nog steeds dezelfde onzekerheden als wij toen we jong waren.
De grootste groep jongeren heeft moeite met alle keuzes en ervaren grote druk om te presteren. Door de positieve voorbeelden en rooskleurige profielen van leeftijdsgenoten en rolmodellen in (sociale) media hebben ze torenhoge verwachtingen. Maar veel jongeren hebben (nog) niet de structuur of de focus om deze waar te maken. Dit zorgt ervoor dat jongeren onzeker worden en liever geen keuze maken. Dan kan het ook niet de verkeerde keuze zijn. Je zou de rest van je leven maar opgescheept zitten met vieze chips.
Helaas is de optie van het uitstellen van een keuze vaak juist die ene keuze die niet tot de keuzemogelijkheden behoort.
Zo is het ook met de toekomstperspectieven van jongeren. Vroeger trouwde je jong, had je een overzichtelijke loopbaan en hield je je aan de sociale en kerkelijke regels. Met de ontkerkelijking en sociale mobiliteit werd het steeds meer mogelijk om te doen wat je zelf wilde. Trouwen hoeft tegenwoordig niet meer, de veelzijdigheid aan beroepen groeit met de tijd (en als je iets wilt worden dat niet bij een bestaand beroep past, creëer je gewoon een nieuw beroep) en er zijn steeds minder sociale restricties.
ALLEEN MAAR GELUKKIG WORDEN
Jongeren van nu worden opgevoed met het idee dat je alles kunt bereiken zolang je het maar probeert. Ouders stimuleren hun kinderen om te doen wat ze leuk vinden en hun passie te ontdekken. Het enige wat jongeren hoeven te doen is gelukkig worden. Maar hoe doe je dat? Gelukkig worden in een tijd met eindeloze kansen en mogelijkheden. In een tijd waarin de chips-schappen vol liggen.
Je kunt zoveel dingen en ervaringen aanpakken, maar je hebt maar tijd voor een aantal dingen. Door dit gebrek aan tijd is het lastig om te zien wat er precies bij je past en welk chipje het lekkerst smaakt. Niet alleen op dit moment, maar ook in de toekomst.
EIGEN VERANTWOORDLIJKHEID
Als jongere ben je tegenwoordig zelf verantwoordelijk voor je keuzes. In de afgelopen decennia veranderde bevelshuishoudens massaal in onderhandelingshuishoudens. Ouders willen een gelijkwaardige relatie met hun kinderen waardoor jongeren vaak veel eerder dan vroeger zelf mogen beslissen over wat ze dragen, hoe laat ze thuis zijn en met welke chips ze op de bank hangen. Maar ook ‘levensbepalende’ keuzes moeten ze steeds eerder maken, terwijl ze vaak nog niet in staat zijn lange termijn consequenties te overzien. Met een profielkeuze op de middelbare school, een Bindend Studie Advies op en het omzetten van de studiefinanciering naar een lening komt er een grotere druk te liggen op in één keer de juiste keuze maken die voor, zo heeft de jongeren het gevoel, de rest van je leven bij je past. Bij elke keuze die je maakt worden de volgende keuzes beperkter. Als je voor het één kiest sluit je tien, twintig, honderd anderen dingen uit.
En als je faalt is het dus je eigen schuld. Je had immers alle mogelijkheden en alle kansen om gelukkig te worden.
VOLWASSENHEID
In de media is veel aandacht voor de jongeren die het goed doen. Jongeren die de volwassen wereld al op jonge leeftijd aan lijken te kunnen en zonder onzekerheid de juiste keuzes lijken te maken. Jongeren krijgen de ‘volwassen’stempel steeds eerder toebedeeld. Ze wekken de indruk minder naïef te zijn en vormen een ogenschijnlijke zelfverzekerde generatie die te weten wat er in de wereld te koop is. Maar we vergeten nog weleens dat hoewel jongeren zo volwassen lijken ze dit nog niet zijn. Ze zitten juist in een ontzettend beangstigende periode waarin een hele hoop op zijn kop wordt gezet.
De jongeren beginnen vanaf een jaar of 12 aan hun ontdekkingstocht naar hun volwassen ik terwijl hun lichaam de ene na de andere groeispurt maakt, de hormonen op alle fronten veranderingen in gang zetten en de hersenen sterk in ontwikkeling zijn. Ze hebben nog steeds dezelfde onzekerheden als wij toen we jong waren.
De grootste groep jongeren heeft moeite met alle keuzes en ervaren grote druk om te presteren. Door de positieve voorbeelden en rooskleurige profielen van leeftijdsgenoten en rolmodellen in (sociale) media hebben ze torenhoge verwachtingen. Maar veel jongeren hebben (nog) niet de structuur of de focus om deze waar te maken. Dit zorgt ervoor dat jongeren onzeker worden en liever geen keuze maken. Dan kan het ook niet de verkeerde keuze zijn. Je zou de rest van je leven maar opgescheept zitten met vieze chips.
Helaas is de optie van het uitstellen van een keuze vaak juist die ene keuze die niet tot de keuzemogelijkheden behoort.